Zgodność z dyrektywą RoHS

Dyrektywa RoHS pozostawia otwartą sprawę oceny i badania na zgodność ze swoimi wymaganiami. Nie wypowiada się. Na czym ma polegać „bycie zgodnym” z dyrek­tywą ani kto tę zgodność będzie sprawdzał. Jednak, choć późno, zaczęła się organi­zować Europejska Sieć Nadzoru Rynku nad dotrzymywaniem wymagań dyrektywy w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wprowadzanym na rynek po 1 lipca 2006 r. Będzie się ona składała z narodowych organizacji nadzoru rynku, odpowiedzialnych za przestrzeganie dyrektywy RoHS. Nie ma jeszcze decyzji, która z polskich organi­zacji będzie wchodziła w tworzącą się europejską sieć nadzoru rynku. Każda narodo­wa organizacja nadzoru rynku będzie musiała określić sposób, w jaki będzie przepro­wadzała nadzór, czy na chybił trafił, czy wg jakiegoś określonego systemu.

Sprawdzanie na zgodność z dyrektywą będzie w pierwszym rzędzie polegało na kon­troli deklaracji materiałowych przygotowanych przez producentów sprzętu (również importerów), w których zostanie określone, czy i w jakim zakresie występują lub nie występują regulowane dyrektywą substancje w dostarczanych na rynek wyrobach. Deklaracja materiałowa ma powiązać dostawców i producentów w jeden łańcuch. Jednak ostatecznie odpowiedzialny za wyrób jest producent. W Europie tworzy się w tej chwili wzory dokumentów i sposoby przepływu informacji. Będą one prawdo­podobnie przekazywane przez nadzór rynku albo na drodze normalizacyjnej.

W sprawie zgodności z dyrektywą RoHS większą inicjatywą wykazują się Japończycy i Amerykanie niż członkowie Wspólnoty Europejskiej. IPC jako wy­nik prac konsorcjum iNEMI (USA), ogłosił normę IPC-1752 dotyczącą dekla­racji materiałowej, która proponuje jeden wzór deklaracji materiałowej w formie elektronicznej, łatwej do przesyłania oraz wymiany informacji o materiałach za­wartych w wyrobach elektrycznych i elektronicznych. Umożliwi ona zwiększenie sprawności oraz obniżkę kosztów przygotowania takiej deklaracji. Norma zawiera dwa. Służące do wprowadzania danych kwestionariusze IPC-1752-1 i IPC-1752-2. które są oparte na formacie PDF firmy Adobe. Wprowadzone dane mogą być z nich pobierane i zamieniane na standardowy, czytelny przez komputer format (XML). Kwestionariusze mogą być następnie wymieniane między zainteresowany­mi w sposób elektroniczny zarówno drogą e-mailową. przez interfejsy www. jak również za pomocą bardziej zaawansowanych i bezpiecznych sposobów stosowa­nych w rozwiązaniach biznesowych.

Oprócz tego wyszły jeszcze dwie normy z serii IPC-175X. tj. IPC-1751. dotycząca wymagań ogólnych związanych z zarządzaniem procesami zbierania danych do de­klaracji materiałowej, IPC-1752-3, będąca przewodnikiem do przygotowania deklaracji materiałowej oraz dodatkowo normy dotyczące zarządzania dekla­racjami materiałowymi dotyczącymi laminatów – IPC-1753 [271. płytek drukowa­nych – IPC-1754 i zespołów elektrycznych – IPC-1755.

W normie IPC-1752 przedstawiono klasyfikację typów deklaracji, obejmującą sześć klas.

IPC ogłosiło swoje normy na stronie internetowej http://www.ipc.org. skąd moż­na je pobrać wolne od opłaty. Normy dotyczące deklaracji materiałowych są na bieżąco aktualizowane o zatwierdzane przez Komisję Europejską wyłączenia i w aktualnej formie dostępne na stronie internetowej. IPC proponuje Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN) przyjęcie swoich rozwiązań i ogłoszenie ich w Europie jako normy IEC.

Inicjatywę w zakresie deklaracji materiałowych podjęła grupa robocza złożona z reprezentantów organizacji producenckich EICTA (EU). EIA (USA) i JGPSSI (Japonia), która przygotowała propozycję przewodnika ustalającego dwie katego­rie materiałów i substancji do deklaracji. Lista materiałów i substancji, określo­nych przez przemysł, zawiera kryteria do wykazania na poziomie A i B, dotyczące materiałów lub substancji, które są obecne w produkcie lub jego części. Na razie jest to dyskutowana propozycja, ponadto przewodnik nie ma charakteru dokumen­tu obligatoryjnego.